Clearwater

Hallo allemaal,

Vandaag geen grote avonturen. We zijn onze dag begonnen in het restaurant van het prachtige resort. Na heerlijk zo de dag te zijn begonnen, gaan we erop uit. We gaan vandaag boodschappen doen om lekker vanavond zelf te koken. Bij aankomst op het park deelde de receptioniste ons mee dat er zo nu en dan beren op het resort waren. Misschien een keer in de week. We gaan er dan ook vanuit dat we hier geen beer gaan zien. Hoe groot is die kans, als er 1 keer per week een beer door iemand op het park wordt gezien. We stappen in de auto en rijden richting de uitgang van het park. En wat steekt er over......juist een beer. We proberen hem nog te spotten, maar het gewas is te dicht. Jammer, maar ook weer bijzonder dat we er toch een zien op het park notabene ! We halen aardappelen, spinazie en gehakt. Dat wordt genieten vanavond. Na het winkelen rijden we door naar Wells Gray Provincial Park. Dat begint vlak bij de supermarkt, dus makkie. We bezoeken de Spahats Falls. Prachtige hoge waterval die uit een gat in de Canyon valt. De Canyons zijn ontstaan door een lava stroom. We wandelen er wat rond en gaan weer op pad. Als we op pad zijn naar de volgende waterval besluiten we om om te draaien en de rest van de middag te genieten op het resort en van het heerlijke huisje. Even een rustpuntje inlassen. We keren de auto en knorren terug. En ja hoor voor de auto steekt weer een beer over. We zijn de tel kwijt hoeveel beren we nu al wel gezien hebben. We gaan terug tellen en komen op 23 stuks. Best goeie score met nog even voor de boeg. We brengen de rest van de middag door met puzzelen, lezen en koken. We genieten van ons onvervalste Hollandse avondeten. We willen na het eten nog even bij het schitterende meer kijken, maar regen doet ons van plannen veranderen. We rijden het resort af en gaan op weg. Helaas geen wild, wel prachtige watertjes en een volgens Han wel heel spannende weg. Morgen gaan we op weg naar Kamloops, waar we 1 nacht zullen verblijven. Ondanks het rustige dagje, zijn we toch wel moe. Tot morgen.

Arie - Han

Piet - Carolien

Hinton - Clearwater

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we een reisdag. We gaan van Hinton naar Clearwater. Dit ligt vlak bij het Wells Gray National Park. Beetje weemoedig nemen we afscheid van onze beverplek. Maar zijn ook nieuwsgierig wat ons te wachten staat bij Clearwater. Hier is een huisje geboekt met twee slaapkamers. Het weer is afwisselend onderweg, dan weer zon, dan weer regen. De route van ongeveer 350 km is prachtig. Uiteraard komen we onderweg het nodige wild tegen. Als we staan te wachten voor weg werkers, spotten we een Elk boven op het talud bij de weg. Dus hop de auto uit. Het dier is rustig en blijft keurig liggen. We respecteren een prima afstand, dus vallen hem ook niet lastig. Aan de andere kant van de weg loopt ook een Elk. Twee in onze ogen belachelijke Japanse vrouwen gedragen zich als idioten en benaderen het dier onverstandig dichtbij. Het schudt een paar keer met zijn kop en hoe het afloopt weten we niet, want wij mogen door. Lijkt ons geen pretje om van een Elk van deze grote een kopstoot of trap te krijgen. Het dier meet zeker 1.60 schofthoogte en dat is niet niks. We vervolgen onze route en genieten van het veranderende landschap. Dichtere bebossing en een lager gebergte, het glooit meer. Dan ziet Arie een berenwelp. En als er een welp is, moet er ook een moeder zijn. We keren rustig de auto en rijden terug naar de spot plaats. Eerst zien we niets en dan ontwaren we de moeder met haar welp. We staan een tijdje te kijken en zien moeder ineens met behoorlijke vaart het struikgewas induiken. We rijden de auto een stukje naar voren want we verwachten haar ter hoogte van de wegberm weer te zien. We hebben de ramen open en ineens horen we enorm veel kabaal in het bos. Brekende takken en dieren geschreeuw, duidelijk een gevecht ! We rijden toch weer een stukje achteruit om te zien waar de welp nu is en tot onze grote verbazing zien we twee volwassen beren uit het bos rennen, die duidelijk bonje hebben met elkaar. Een van de beren is duidelijk bang van de ander en klimt in een razend tempo in een boom. De welp zien we allang niet meer en zo snel als de beer in de boom is, zo snel zijn ze weer verdwenen. We vinden het een avontuur, dat we getuige mochten zijn van een live stukje natuur "bonje met de de buren". We vermoeden dat de andere beer een mannetje is die met moeder wil paren, mannetjes beren bijten dan eerst de welpen dood. Moeder beer beschermt haar kroost. Maar of het klopt dat dat het was.....we weten het niet. We hopen dat het welpje het heeft gehaald. We komen nog wat wild tegen en stoppen hier en daar om te kijken en te genieten. Dan komen we 20 kilometer van onze volgende slaapplaats. We hebben geen idee waar we heen gaan, het asfalt stopt na 5 kilometer en we rijden op een onverharde weg. Dan komen we aan bij het resort en eerlijk waar we weten niet wat we zien. We krijgen een werkelijk schitterend en mega ruim soort berghut tot onze beschikking. Gemaakt van enorme grove boomstammen. Het uitzicht vanuit ons huisje is adembenemend. We kijken uit op bergen, bos en een groot meer. Als we beneden bij het restaurant een bakkie gaan doen, ontdekken we ons toefje voor vandaag. Er hangen aan de buitenkant met suikerwater gevulde drinkbakjes want er zijn hier Kolibri's . Hoe leuk is dat. We genieten van de vogeltjes. Als ze voorbij vliegen klinken ze als zwerkballen uit de Harry Potter films en voor degene die die film niet kent....alsof er mega grote kevers voorbij vliegen !! Straks nog een hapje eten en dan vanavond heerlijk genieten en slapen in onze luxe berghut.

Arie - Han

Piet - Carolien

Hinton omgeving

Hallo allemaal,

Zoals het in goede verslaggeving hoort, starten we vandaag met een RECTIFICATIE van gisteren: de foto van de door ons genoemde bever is dat niet. Helaas hadden wij bij het zien van het dier informatie ingewonnen bij een duitse meneer achteraf gezien "onkundige op het gebied van bevers". Of zoals ze dat noemen bij de bladen een foute bron. Die had ons verteld dat het een jonge bever betrof. In ons gezelschap is wel kennis aanwezig, maar niet op bevergebied, dus wij hebben dit voor waar aangenomen. En dit als informatie aan U onze lezer doorgegeven. Onwaar !!!! We komen hier nog op terug.

Han en Arie hadden gisteravond even een spannend moment in hun hotelkamer. Niets vermoedend en tevreden zaten zij te puzzelen en een boek te lezen. Ging ineens de hoteldeur open en staan er een wildvreemde man en vrouw in hun kamer met grote koffers. Bekomen van de schrik aan beide zijden begint de vreemde man te vragen of zij ook het hotel hadden geboekt. Arie antwoord, ja natuurlijk anders zitten we hier niet. Er wordt nog wat heen en weer gepraat en het stel besluit schijnbaar dat het wel zal kloppen dat Arie en Han inderdaad geboekt hebben en al twee nachten in de kamer vertoeven en vertrekt. Han en Arie enigzins verbaasd achter latend. Vanmorgen ontvingen zij van de receptie welgemeende excuses. Per abuis hadden ze de kamer van Arie en Han dubbel verhuurd. Weet niet of de puzzel al af is en het boek uit, maar vanavond zal de deur wel op tijd op de knip gaan !

Vandaag zijn we onze dag begonnen met de route richting de Athabasca Falls. De rit is uiteraard weer prachtig, ondanks dat we hier al langs zijn gereden op weg naar Hinton. Het deert niet, we wanen ons af en toe echt in een prachtig plaatjesboek. Het verveelt niet. Helaas geen beren onderweg, maar we zien wel een prachtige jonge Elk bok. We zetten de auto langs de kant en kunnen het dier wonderlijk genoeg behoorlijk goed benaderen. Maar foto s gemaakt en de route weer hervat. We arriveren bij de Athabasca Falls. Hier kunnen we het smeltwater van de Athabasca Gletsjer prima volgen. Ook kunnen we hier door een soort van Canyon lopen waar vroeger het water zijn weg vond. Het is een schitterende indrukwekkende waterval. Het kolkt naar beneden. We lopen de route door de droogstaande kloof en zelfs Han weet het te volbrengen. Het is prachtig ! Omdat het toch weer een dik twee uur terug rijden is gaan we weer op weg naar ons hotel. We rijden ook als zondagsrijders en vermoeden dat er wel mensen zijn die ons vervloeken. Op de terug weg is het raak....beren. We kunnen ze niet heel goed zien, maar zelfs een beer zien door dicht struikgewas heen is leuk. Omdat we toch in de buurt zijn besluiten we nog even langs de beverburcht te gaan. En hier is het waar we de Duitse meneer op zijn "onkunde op bevergebied" ontmaskeren. We staan al even te kijken als er ineens uit het water een wel heel grote kop opduikt. Verbaasd over de afmeting van dit dier staan we met open mond te kijken. We zijn al een tijdje wat foto's aan het maken en het dier aan het volgen, als er een soort van Canadese Joop van Tellingen op dierengebied aan komt lopen met een telelens van zeker een meter voor zijn buik. Hij begroet ons vriendelijk en we babbelen wat. We vertellen trots dat we gisteren ook een bever hebben gezien, al was het een kleine. De vriendelijke meneer legt ons uit dat wat wij gezien hebben een muskusrat is geweest. In de burcht wonen zover hij wist op dat moment drie bevers en die delen de huur met muskusratten. De grote bevers meten zeker ruim een meter verteld hij ons. Een aantal maanden geleden is de burcht aangevallen door otters. De otters hebben het nest jongen dood gebeten en een groot deel van de muskusratten. Mevrouw bever had een nieuw nest vertelde hij. Ook was er een dam doorgebroken en niet veel later waren we er live getuige van hoe een bever een dam bouwt. Het dier sleepte voor onze ogen gras en takken naar de dam en bouwde. Echt zo bijzonder om te zien. We hebben zeker anderhalf uur staan kijken en toen gaf onze bever vriend nog 1 schitterende voorstelling. Hij kwam namelijk aan land om verse takken met groen voor zijn vrouwtje te halen. Met een gigantische bek vol nam hij nog een duik en weg was hij de burcht in. Super blij, ons verwend voelend zijn we vertrokken. Maar wat een schitterend beest. Gelukkig zijn wij er op tijd achter gekomen dat onze eerste "bever" een muskusrat was en hebben wij de echte bever in al zijn schoonheid, pracht en kracht mogen zien. Wederom een prachtige dag plat. Tot morgen.

ps het kogelblauwe vogeltje, de Blue Jay hebben we vandaag nog even speciaal voor Nico op de foto genomen !

Arie - Han

Piet - Carolien

Hinton

Hallo allemaal,

Vandaag beetje kalm dagje. Carolien is niet helemaal tof en heeft een koortslip waardoor ze op een tapir lijkt. De start was wat traag dus. Wel begon onze dag met heeeel goed nieuws. Twee geslaagden in Holland ! Teuntje en Giel hebben hun diploma op zak ! We zijn er super blij mee en trots op allebei. Wat er verder vandaag ook komt, beter als dit kan het niet worden !!! Vandaag gaan we hier in Hinton naar de Beaver Boardwalk. Een geheel houten wandelpad aangelegd in een moerasgebied waar een gigantische beverburcht in staat. Het weer is goed en we wandelen over het perfect begaanbare vlonderpad. Han en Arie blijven een beetje in de buurt van de burcht en Piet en Carolien gaan iets verder het bos in. We denken dat hier niet veel wild is, maar in de modder langs een poeltje zien we duidelijk afdrukken van berenpoten. Dat maakt de wandeling toch weer iets spannender. We hebben nog steeds geen berenspray en ook geen berenbel. Weer terug gekomen bij Han en Arie vertellen die ons dat ze onderweg nog een groot bord waren tegen gekomen met een waarschuwing voor Cougars. Die zitten hier dus blijkbaar ook! We lopen nog wat rond bij de Burcht en ineens zien we dan eindelijk een bever. Prachtig zoals het dier door het water lijkt te glijden, met een snelheid waar we van opkijken. Hij klimt vlak bij ons aan de kant het riet in, waar we hem helaas niet meer zien. Maar even later zien we de Bever met een bek vol groene rietstengels weer voorbij gaan en verdwijnt hij de burcht in. Om de burcht heen hebben de bevers enorme dammen gebouwd en het is wel een rommel met afgeknaagde boomstronken en takken. Een bewoner van de woonwijk achter het moeras verteld ons dat de bevers s avonds tussen 6 en 9 het meest actief zijn. We houden het dus voor gezien en besluiten om na het warm eten nog eens een kijkje te gaan nemen. Omdat er in de omgeving van Hinton niet heel veel activiteiten zijn en onze dag laat was begonnen, gaan we gewoon weer random op pad. We spotten een grote Coyote, maar verder hebben we niet veel geluk. In de loop van de middag hadden we onweer en we denken dat dat het wild weer terug het bos in heeft gejaagd. Na het eten gaan we weer terug naar de Beverburcht. Het regent inmiddels behoorlijk en we schuilen in de uitkijktoren. Piet en Carolien gaan nog een stukje het bos in en Arie en Han blijven bij de Burcht. Zij hebben het geluk nog een bever te zien. We vertrekken weer richting het hotel en gaan vanavond op tijd onder de lakens.

Tot morgen.

Arie - Han

Piet - Carolien

Golden - Hinton

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we een drukke dag. We starten in Golden en rijden vervolgens richting Lake Louise. Bij Lake Louise bezoeken we Emerald Lake en de Natural Bridge. Ook proberen we toch nog de Takakkaw waterval te bezoeken, maar om een ons onduidelijke reden is deze weg gesloten. Van hieruit gaan we de Icefield Parkway op. We gaan op weg naar ons avontuur met de Ice explorer. Het is niet nodig om er vroeg te zijn, want het is enorm toeristisch hier. Trouwens het hele gebied van Lake Louise naar Jasper. We spotten onderweg vier beren, waarvan 1 grizzly beer met jongen. Helaas konden we geen goede foto nemen. Een jonge dame rijdt met belachelijk harde muziek voorbij, de beer schrikt en is in een no time weer verdwenen in het dichte gewas. Volgende keer beter. We arriveren om 16:00 uur bij de Icefields. Van waaruit we met een monsterachtig voertuig de gletsjer op zullen gaan. Om 17:00 uur vertrekt onze rit en we gaan nog even iets eten voor die tijd, want de verwachting is dat we tussen de 2 en 2,5 uur onderweg zullen zijn. Eerst worden we per touringcar weg gebracht waar de voertuigen staan te wachten. We stappen over. We hebben een dame achter het stuur. Zij verteld ons dat het voertuig 33 ton weegt en dat de aanschafprijs 1,2 miljoen dollar is. Zij hebben 32 voertuigen staan en 1 voertuig rijdt er op de Noord Pool. Voordat we op de gletsjer komen moeten we een afdaling maken van 34%. We gaan er maar van uit dat dat kan met een voertuig van 1,2 miljoen. En ja hoor het komt goed. Het deel van de Icefields waar wij even later op lopen is maar 2% van het gehele Icefield oppervlakte. Je kunt je er geen voorstelling van maken hoe groot het geheel dan is, want waar wij staan en lopen is al gigantisch. We nemen even wat foto's en na een half uur vertrekken we weer. Van hieruit gaan we door naar de Skywalk. Dit is een halve cirkel met een glazen bodem die vrij boven een vallei hangt. Het is indrukwekkend met prachtige vergezichten. De wand waar deze Skywalk aan hangt is mega stijl. Het verbaasd ons dan ook dat er een Mountain Goat loopt. Nou ja loopt, als we er zo naar kijken lijkt het wel of hij vast geplakt zit. Het is niet te geloven dat hij zich op zo'n steile rotswand kan redden. We vragen nog even of er wel eens een geit naar beneden valt, maar dat is niet het geval. Alleen bij een lawine, maar ja dat is niet raar. Wel is het leuk om de Mountain Goat af te strepen op ons lijstje. Ze zijn moeilijk te vinden en te spotten! We worden door een touringcar weer keurig naar de parkeerplaats gebracht en vertrekken richting Jasper. Onderweg spotten we wederom drie beren, waarvan 1 zeker een grizzly. Maar voor we de auto tot stilstand hebben en terug zijn op de plek waar we hem zagen, is de beer al weer vertrokken. We eten wat in Jasper en vertrekken naar Hinton al waar de eerst komende drie nachten onze basis zal zijn. We arriveren laat, pas om kwart voor elf. Het was een lange dag, dus voor nu lekker in bed en morgen zullen we een tandje zachter gaan. Maar wat een prachtige dag was het.

Arie - Han

Piet - Carolien

Golden - Radium - Kootenay National Park

Hallo Allemaal,

Vandaag een schitterende strak blauwe dag met een heerlijk schijnende zon. We gaan erop uit. We gaan eerst richting Radium en vanaf daar het Kootenay National Park in. We hebben er weer zin in. De route is weer prachtig. Van groene tot blauwe en grijze meren, langs bos en op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen. In Radium maken we een stop voor koffie. We willen de auto parkeren als Piet ineens een groep Big Horn Sheeps voor de auto ziet. Ze liggen heerlijk in het gras en vinden het geen probleem om voor de foto te poseren. We moeten niet te dicht bij komen, maar ze gedogen ons. Dan valt ons oog op een wel heeeeel vreemd bouwsel. Aan de buitenkant zijn allemaal deuren geplaatst met teksten erop. Zoiets vreemds hebben we nog nooit gezien. Dan zien we een bord waarop staat dat het huis op tv is geweest bij het programma "Vreemde huizen". Nou dat verbaasd ons niks, het is echt een bizar bouwwerk. We steken de weg over en drinken daar een heerlijke kop koffie. Ondertussen blijft onze aandacht dat naar vreemde bouwsel uitgaan. Bij het teruglopen naar de auto, merkt Piet een bord op waarop staat : "Open when I feel like it". Dus schijnbaar kan je erin kijken. We gaan op onderzoek uit en komen bij de deur. Han twijfelt of we er wel naar binnen moeten gaan, stel dat er vlooien zijn........Meer nieuwsgierig dan bang voor vlooien besluiten we te gaan kijken of de eigenaar er op het tijdstip dat wij er staan, er zin in heeft om open te zijn. Als hij de deur opent, vallen ook bijna onze monden open. Er staat een figuur die lijkt te zijn ontstaan uit een kruising van Catwezel, Dumbledore uit Harry Potter en iemand die net klaar staat om naar de carnaval te gaan met een paarse pruik en een rode heksenhoed op. Hij stelt zichzelf voor als de "Red Hooded Carver" en heet ons na het betalen van vier dollar per persoon van harte welkom in zijn huis. Misschien kunnen sommige onder jullie de tv programma's Showroom en Paradijsvogels zich nog herinneren, waarbij een tv ploeg exentrieke en bijzondere mensen bezochten.....nou wij stapten zo'n aflevering binnen. Zo bizar !!Het was een aardige man, die van oorsprong uit Oostenrijk kwam en al 43 jaar het aan het bouwsel bouwde en bewoonde. Hij verkocht houtsnijwerken en zijn hele huis (zo noem ik het maar) stond vol met houtsnijwerk, vreemde objecten, houtsnippers, machines etc. Hij vertelde ons dat er s nachts 200 muizen rond renden en dat geloofden we zonder twijfel. Eekhoorns hopten rond en toen we op zijn half overkapte balkon/buitenplaatsje stonden kwam de klap op de vuurpijl. Terwijl Carolien probeerde om een eekhoorn te fotograferen die uit een steelpan door onze gastheer neergelegde chips kwam halen, kwam onze gastheer bij ons staan op het zeg maar half overdekte balkon. Hij vroeg of het lukte met het fotograferen van de eekhoorn en begon luid "Kom maar eekhoorn" te roepen. Maar hij riep ook nog "Billy en Willy" Wij dachten dat dat namen van zijn eekhoorns waren. We horen boven ons op het dak luid gestommel..............en echt ongelogen, vanaf het dak kwamen gewoon twee geiten naar beneden lopen ! Hij had dus gewoon een grasdak waarop twee geiten leefden. Via een soort brug konden ze tot half boven het dakterras/balkon plaatsje komen en we konden ze voeren. Han onze feeder kon er geen genoeg van krijgen en bleef de geiten chips geven. De gastheer knabbelde trouwens zelf ook nog even lekker uit het steelpannetje mee. Toen we alle verschillende verdiepingen hadden bekeken, was het tijd om weer op te stappen. We bedankten onze zonderlinge gastheer en stapten weer naar buiten. Nog steeds hadden we geen idee hoe het bouwwerk precies in elkaar stak. Om er zeker van te zijn dat we inderdaad daarboven twee geiten hadden gezien, moesten we het bouwwerk toch nog even van een afstandje bekijken. Ja hoor inderdaad een geitenweide, althans gras en hekwerken. We hadden het dus echt mee gemaakt. We waren het met elkaar eens, dat het niet raar was dat deze man met zijn huis op tv was geweest. We gingen weer op weg, napratend over deze man en zijn Billy en Willy. Verbaasd ook dat we naast natuur ook nog dit hebben kunnen aanschouwen op onze reis. Helaas waren in Kootenay National Park alle toeristische stopplekken en wandelingen gesloten in verband met verhoogde beren activiteiten. Er zijn veel beren met jongen en dat is toch wat gevaarlijk. Op een zijweg was er nog wel een hert dat stond te kijken. Carolien de auto en uit en zij kon het dier tot een meter of drie benaderen (heel voorzichtig uiteraard). Wat een bijzonder moment. In eerste instantie dachten we dat het dier ziek was, maar toen het genoeg had van alle aandacht hopte het dier elegant de bomen in. Ondanks dat we geen beer hebben gezien was het een schitterende weg. Op een parkeerplaats langs het water zijn we heerlijk gaan staan om een broodje te eten. Een wat oudere Canadese dame zat daar op een grote steen heerlijk in de zon een broodje te eten en van het uitzicht te genieten. Toen zij opmerkte dat zij niets mooiers kon bedenken dan op deze mooie dag het prachtige uitzicht te mogen hebben die we hadden, konden we dat alleen maar beamen. Het was zo, niet alleen voor haar, maar ook voor ons. Wat weer een kadootje. Morgen gaan we op weg naar Hinton. Onderweg zullen we een rit maken met de Ice Explorer op de Colombia Icefields. We zijn benieuwd. Maar nu eerst ons avontuur met de "Red Hooded Carver" rustig verwerken en morgen op naar een nieuw avontuur.

Arie - Han

Piet - Carolien

Golden

Hallo allemaal,

Vandaag tot onze grote vreugde een prachtige droge en zonnige dag. Het blijft wat fris bovenin de Rocky Mountains, maar zo is het heerlijk vertoeven. Vandaag hebben we geen grote plannen. De afgelopen dagen waren toch wel intensief en het is ook belangrijk om toch ook wat rust te nemen als je vakantie hebt. We ontbijten heerlijk bij het hotel en gaan daarna op pad. Onderweg zien Piet en Carolien een Mountain Goat. Helaas missen Arie en Han dit bijzondere dier wat moeilijk te spotten is. We rijden op de snelweg, dus stoppen of snel keren is er niet bij. Onze bestemming is de Buffalo Ranch bezoeken van Leo Downey. Het is een bijzonder verhaal van deze man. Als kleine jongen werd hij altijd al aangetrokken door het overleven en leven in en met de natuur. Geboren in California heeft hij daar als jongen van 16 zijn eerste overlevings skills geleerd door er helemaal alleen op uit te trekken de ruige natuur in. Hij bleef dan soms een maand weg. Vervolgens heeft hij gewerkt in de muziek industrie als gitarist. Zijn carriere ging voor de wind en op een gegeven moment kreeg hij een contract aangeboden van Sony Records. Omdat zijn hart nog steeds uit ging naar de natuur, heeft hij dit aanbod afgeslagen en is op zijn 32e uit de muziek gestapt en met zijn vrouw een Buffalo Ranch in Golden begonnen. Tegenwoordig maakt hij ook weer muziek, maar ambieert geen grote carriere. Na aankomst verteld hij ons dit allemaal en hij laat wat overlevings skills zien. Hij verteld gepassioneerd en is erg hartelijk. Dan gaan we erop uit om zijn Buffalos te zien. We moeten een heel stukje lopen en door de regen van de afgelopen dagen is het erg drassig. We hebben vooraf gevraagd of het erg ver lopen was omdat het anders misschien te zwaar zou zijn voor Han, maar hij keek bezorgder naar de slippers van Piet dan dat hij zich zorgen leek te maken over de afstand naar de paddock. Het viel ook uiteindelijk wel mee. Han werd zelfs door deze beroemde gitarist over een moederpoel heen geholpen. En daar waren zijn Buffalo s . Wat bijzonder om deze dieren van zo dichtbij te kunnen zien. Als we hadden gewild hadden we de stier kunnen aanraken, maar ze zijn zo imposant dat je je handen toch liever bij je houdt. De dieren lopen daar in een gigantisch gebied dat van Leo is. Niet net als bij ons een afgezet stukje weiland, maar mega groot met bos en voldoende ruimte voor de dieren om toch "wild en vrij" te kunnen leven. Hij vertelde veel over de dieren en het verdere wild in de omgeving. Super blij en onder de indruk van deze massieve dieren keerden we weer naar de auto. Hierna besloten we naar de WAPTA Falls te gaan. Daar was een wandeling van 2,5 km om bij de waterval te komen. Deze waterval is de grootste van de Kicking Horse River. Omdat dit voor Han echt te zwaar is, zijn Piet en Carolien samen op pad gegaan. Na een stevige wandeling en klimmen en dalen komen we aan bij de waterval. Het is prachtig. Na wat foto 's en even genieten weer terug naar de auto. Het was hier en daar behoorlijk steil, dus tijdelijk leken we zelf wel klimgeiten. Piet uiteraard op zijn onafscheidelijke vakantieschoeisel.....zijn slippers. Vandaag gaan we er niet meer op uit. Het is vier uur in de middag en ieder voor zich is heerlijk aan het relaxen. Morgen is onze laatste dag in Golden en waren we voornemens om de Takakkaw Falls en Emerald Lake te bezoeken. Maar bij nader inzien zien we hier vanaf omdat beide dichter bij Lake Louise liggen, dan bij Golden en dat zou betekenen dat we weer dezelfde route zouden moeten rijden als vandaag. Na intern overleg hebben we besloten de andere kant op te gaan richting Cranbrook. Zometeen nog even onderzoeken wat daar te zien is, maar dat komt vast goed. Hoe dit afloopt......tot morgen !

Groeten

Arie - Han

Piet - Carolien

Lake Louise - Golden

Hallo allemaal,

Vandaag op weg gegaan naar onze nieuwe locatie voor de aankomende drie nachten. Eerst even een ontbijtje gegeten in Lake Louise en toen op weg. Als we kijken naar het weer, heftige sneeuwbui, verwachten we op dit moment eerder een ijsbeer tegen te komen dan een zwarte, bruine of grizzlybeer. Wat een weer...........Gelukkig is het ruim een uur rijden naar Golden, dus wie weet knapt het onderweg op. Onder winterse omstandigheden arriveren wij bij het hotel in Golden. We zijn veel te vroeg dus kunnen nog niet inchecken. Maar we weten waar het is en besluiten om de lokale supermarkt op te zoeken om wat boodschappen voor de aankomende dagen te doen. Met de boodschappen achterin de auto rijden we richting Revelstoke. Onderweg is het een en ander te zien en als dat niet zo was, dan nog is de route de moeite waard om te rijden. Het weer knapt op en we hebben nu een stevige motregen en af en toe droog weer. We genieten van al het moois aan natuur dat we tegen komen. Aan een kant van de auto hebben we bergwand en aan de andere kant toch enigzins afgronden. Niet heel stijl, maar je wilt er niet af rollen met de auto. Het lijkt ons onwaarschijnlijk om hier het geluk te hebben wild tegen te komen. Terwijl Han aan de binnenkant van haar ogen beren probeert te spotten, lukt dat Carolien na een klein powernapje in het echt. "Beren, beren....."brult ze door de auto. Iedereen zit meteen met hartkloppingen rechtop. Waarschijnlijk meer door het gebrul dan door de shock dat er beren te zien waren. De auto wordt gekeerd en keurig door Piet naar de door Carolien aangewezen plek gereden, heel voorzichtig...........en ja hoor goed gezien. Een moederbeer met een welp. Ze kijken heel even op als we rustig met de auto aan komen rijden. Gelukkig is het precies op een plek waar er voldoende ruimte naast de weg is en we kunnen dus naast de weg door de berm heel voorzichtig helemaal tot naast de moeder beer en haar welp komen. De ramen open en het is ongelooflijk, maar ze grazen op een meter of drie van de auto aan paardebloemen en distels. Ze zijn zo dichtbij dat we de welp kunnen horen smakken !!! Moeder houdt ons scherp in de gaten en zeker tien minuten kunnen we genieten van dit tafereel. Bizar zo dichtbij. Helaas komt er achter ons een auto aan waarvan de bestuurder ineens denkt "he die mensen zien iets". Remt behoorlijk hard af en komt met veel lawaai tot stilstand achter ons. Moeder kijkt op de welp is geschrokken en weg zijn ze. Dat waren beer nummer drie en vier. Onze dag kan niet meer stuk. Het klinkt raar, maar het blijft zo bijzonder om deze dieren in hun natuurlijke omgeving te kunnen bewonderen. En ook spannend...blijven ze lang genoeg zitten om ze te kunnen zien of zijn ze hop weer verdwenen. In onze nopjes rijden we verder. Vlak voor Revelstoke rijden we het Revelstoke National Park binnen. De parkwachter aan het begin van het park verteld ons dat er veel wildlife actief is en we moeten oppassen voor Grizzly s. We rijden en turen en turen, maar ons geluk voor deze dag was schijnbaar al opgebruikt door het schitterende moeder met welp moment en zonder iets te hebben gezien verlaten we na 24 km het park weer. Nou ja ik zeg zonder iets te hebben gezien, maar laat ik nog even opnoemen dat de natuur FANTASTISCH is. Zoveel kleuren groen, zoveel watertjes, stroompjes en hier en daar ijs/sneeuw. Tijd vliegt hier voorbij, dus weer richting het hotel gegaan. Op de terugweg zijn we gestopt bij een stukje "regenwoud". Via een soort loopbrug konden we door een klein stukje van dit bos lopen. Leek wel een andere wereld. Het ziet er sprookjesachtig en mysterieus uit. De lichtval is fantastisch. Kleine strookjes zonlicht die tussen de reusachtige bomen door schijnen. Om half zes stapten we onze keurige, schone hotelkamers binnen. Piet en Carolien hebben meteen gebruik gemaakt van de aanwezige sauna, hottub en zwembad. Het was weer een bijzondere dag. Begonnen met sneeuw en eindigen met het zonnetje. Heerlijk gegeten en nu languit. Even energie op doen voor morgen. Zodat we vers kunnen beginnen aan een nieuw avontuur.

Groeten

Arie - Han

Piet - Carolien