Hallo allemaal,

Vandaag hebben we een behoorlijke reisdag van ruim 4,5 uur voor de boeg. We ontbijten op tijd en meteen bij het ontbijt genieten we van de natuur. Voor de ontbijtzaal zit een Marmot zo groot als een kat te genieten van het gras. Als Carolien naar buiten gaat om een een foto te maken, denkt de Marmot "Ja dikke doei!" en is verdwenen. Maar zo snel geeft ze niet op.......ze sluipt om het hotel heen en ziet de Marmot in zijn uitgang zitten. Helaas komt het dier niet meer naar buiten, maar het koppie van het dier staat mooi op de plaat. We vertrekken. De eerste paar uur wordt het landschap met de kilometer kaler en kaler. Op een gegeven moment zijn we omringd door bergen waar echt helemaal niks op groeit. Hier en daar lijken het wel zandduinen. Na ongeveer 2,5 uur passeren we een stadje waar vroeger goud werd gewonnen. Het doet verlaten en sneu aan. Wel staan er veel hotels en motels. Of ze nog goed lopen betwijfelen we. Dan begint langzaam aan de begroeiing weer te verschijnen op de bergen en langs de weg. Het wordt al groener en hoe dichter we bij Whistler komen, hoe dichter het bos weer is. Prachtige rivieren en watertjes lopen langs de weg. We stoppen bij een rivier die nog steeds door de canadese indianen wordt bevist. De rivier wordt geblokkeerd met enorme massa s drijfhout. Boomstammen die van hoger af door het water worden meegevoerd en die blijven steken in de vernauwing van de rivier. Wat een mega berg hout ! Als we in Whistler aan komen hebben we op een paar herten na, geen wild gezien. Na even zoeken vinden we ons hotel. Na onze prachtige berghut verwachten we alleen maar minder. Maar wat een verrassing. Allereerst zitten we midden in het centrum en de auto moeten we parkeren in een garage onder het hotel. Het is een parkeergarage met verschillende afslagen. Voor wel 5 verschillende hotels. En we hebben gewoon kamers met een keuken een echte zitkamer, open haard en we slapen boven. Vanuit de slaapkamer kijk je zo de kamer in. Rob Geus zou zeggen dat hij hier blij van werd. Whistler is een plaats met iets minder dan 12000 inwoners. Maar het is super toeristisch. En wat een plaats vol activiteiten. Je kunt mountainbiken, wandelen, klimmen, met een kabelbaan, ziplijntrajecten, raften, varen, kanovaren...........noem maar op. Het centrum is een aaneenschakeling van eettentjes en winkeltjes. Heel gezellig. Terwijl Han en Arie de was gaan doen, besluiten Piet en Carolien een wandeling te gaan maken. Een trail van 7 km. Het is prachtig en onderweg staan verschillende borden met uitleg over de omgeving en de verschillende dieren die hier voorkomen. We komen ook een bord tegen waarin staat dat er regelmatig beren door Whistler heen struinen. Ze vragen respect voor de dieren, want wat ze hier vooral willen is samen leven met de dieren. Onder het wandelen zien we ook nog hier en daar kolibri drinkbakjes hangen. Hier zitten ze dus ook nog. Die kleine vogeltjes, hebben we ons in het vorige park laten vertellen, vliegen voor de wintertijd helemaal naar Mexico. Ongelooflijk, als je de vogeltjes ziet, ze zijn amper een pinklengte (van Carolien en Han) groot en dan in staat om zo groots te presteren.....Wauw. Morgen gaan we ondanks alle activiteiten hier rustig aan doen. We hebben een hele dag te besteden en twijfelen nog over de "Peak to Peak" Gondel. Eerst maar eens lekker uitslapen. We sluiten vandaag af met een spreuk die op de muur van ons huisje staat: "Life isn't measured by the number of breaths we take, but by the Moments that take our breath away".

Arie - Han

Piet - Carolien