Vancouver

Hallo allemaal,

Onze laatste dag in Canada. We varen met de Ferry van Victoria (Swartz Bay) naar Tsawwassen. Het is een schitterende overtocht. We passeren verschillende eilanden tussen Vancouver Island en het vaste land. We willen niet de stad Vancouver in dus vanaf de Ferry rijden we meteen verder. We nemen een kijkje bij een groot meer en bezoeken een laatste waterval. Onze tijd hier is bijna op, maar onze puf ook. We rijden rond vier uur naar ons laatste overnachtingsplekje. Het is een keurig hotel op 10 minuten rijden van het vliegveld. Morgenmiddag om 10 over half 4 vliegen we terug richting onze eigen bedjes. We hebben de afgelopen 3 weken 5400 kilometer gereden. Dat is best veel, maar hier wel nodig als je iets wilt zien. We hebben echt alles eruit gehaald wat er in zat. We hebben werkelijk een schitterende reis achter de rug. We hopen dat jullie het leuk vonden om met ons mee te reizen.

Groeten

Arie - Han

Piet - Carolien

Victoria

Hallo allemaal,

Vandaag onze echte laatste vakantiedag. We rijden vanuit Ucluelet naar Victoria. We vertrekken vroeg en gaan kijken of we misschien nog met een walvistocht mee kunnen. Maar dat is onzeker omdat het weer de afgelopen dagen fenomenaal is en dat trek meer mensen. Online kunnen we niks meer boeken. We gaan het zien. We zitten heerlijk en toch al tevreden in de auto. Totaal onwetend wat het prachtige Canada nog voor ons in petto heeft. Niets meer verwachtend krijgen we een toetje. Langs de weg loopt een enorme beer. We rijden er heel langzaam op af en vanuit het open dak scoren we foto's! We blijven een hele poos staan wetende dat dit onze laatste beer zal zijn. Wat een kadootje zo nog even. Verheerlijkt rijden we verder. Het is een behoorlijke rit en na een 3,5 uur komen we aan in Victoria. Wat een stad..........enorm. We rijden een beetje langs de kust gewoon lukraak op zoek naar een haven. Uiteindelijk komen we bij een soort drijvend stadje uit. Huisachtige woonboten drijven in de haven. Dan komt ons tweede kadootje van de dag aanzwemmen. Een zeehond. Voor ons niet zo super bijzonder, maar wel meer dan leuk, dat die ons ook nog even komt laten weten dat ook zij in Canada leven. We passeren een gesloten walvisbalie en lopen verder. Dan passeren we Eagle Wing Tours. Je hebt natuurlijk geen idee of het een goed bedrijf is en we schrikken een beetje van wat het kost. Maar om de hele middag nog in de stad te lopen trekt ons niet en we nemen het risico. We zien het wel. We gaan met een 35 andere mensen aan boord van een motorgestuurde catamaran. Dit is luxer als gisteren en gelukkig voor Han hoeften we geen pak aan. Er zijn wel jassen aan boord voor als we het koud krijgen. We varen uit en zien vrijwel meteen de bekende Bald Head Eagles. Er is een marinebiologe aan boord die ons van alles over de dieren verteld. Dan stoppen we in een baai om kelp van dichtbij te bekijken. Ze verteld er van alles over en Han die besluit om het te proeven. De blik op haar gezicht haalt ons dan weer niet over om hetzelfde te doen. We vertrekken weer en komen aan bij een klein eiland met een vuurtoren erop. Daar liggen twee hele dikke zeeolifanten. Die hadden we nog niet gezien, dus Kassa ! We blijven er even drijven, maar ze doen niet veel. De Kapitein heeft blijkbaar haviksogen, want hij spot in het kelp de enige zeeotter van het gebied. Hij ligt heerlijk te dobberen op het kelp. Hij eet, ligt te zonnen en poseert voor onze camera. Weer een dier op ons lijstje erbij. Verder zien we ook hier verschillende zeehonden. We koersen verder. De zee is extreem kalm en volgens de experts op de boot ideaal om walvissen te spotten. De orka s zijn al even niet gezien hier, dus die gaan het niet worden. Dan zet de kapitein koers naar een voor ons lege plek in het water. Bingo Humpback Whale nummer 1 op deze trip. We blijven behoorlijk lang hangen en spotten het dier een behoorlijk lange tijd. De kapitein weet dat er nog twee moeten zijn vlak in de buurt, dus we nemen afscheid van de walvis en varen weer door. Hoe deze man het doet, weten we niet maar hij brengt ons keurig op de plek waar twee Humpback Whales samen zwemmen. Het is prachtig. Als de dieren boven komen is het dood stil op de boot. We staan allemaal vol bewondering en respect naar dit staaltje natuur te gapen. Wanneer ze diep duiken laten ze hun staart helemaal zien. Iedereen op de boot weet dat het kan betekenen dat we ze dan een tijdje niet zien, maar we juichen !! De zee is bijna spiegelglad en het is adembenemend om te zien hoe zo'n massieve staart gracieus het water in glijdt. Omdat we nogal goed in onze walvissen zitten, krijgen we maar liefst vier maal een staart. Wauw....wauw....wauw. Na drie en half uur varen houdt het echt op. We gaan weer richting de haven. De walvissen lijken dit aan te voelen en ze komen naast de boot nog twee maal zij aan zij boven. Dan duiken ze de diepte in en zijn weg. Een half uur later komen we weer aan in de haven. Toen we deze vakantie boekten, hoopten we het een en ander te gaan zien. Ik weet niet hoeveel geluk er in onze koffers zat toen we vertrokken, maar dat moet enorm zijn geweest. Perfecter als dit kan niet. Wat kun je je als mens toch ongelooflijk rijk voelen als je van al dit moois wat de natuur ons biedt mag genieten. Wij voelen ons verwend.

Morgen ons laatste dagje. We gaan met de Ferry over naar Vancouver. De plannen zijn om op tijd te gaan. We zijn niet zulke stadsmensen, dus we gaan nog een beetje toeren buiten de stad. En al zien we niets meer...............dan is dat helemaal prima.

Arie - Han

Piet - Carolien

Ucluelet Walvis spotten

Hallo allemaal,

Vandaag prachtige en bomvolle dag gehad en meer dan genoten ! We begonnen vanmorgen onze dag met Jamies Whalewatching op een zodiac. We moesten allemaal een overlevingsoverall aan. Maar het was zo verschrikkelijk warm vandaag, dat we vandaag reeds voor vertrek tijdens het wachten op de zodiac bijna slachtoffers hadden door de overlevingspakken. De temperatuur in het pak leek wel op te lopen tot 45 graden. Tjonge we stonden peentjes te zweten en hadden de overall al weer bijna uit gedaan toen we aan boord mochten. Maar goed we vertrokken en meteen zagen we twee bald headed eagles. En dat waren niet de laatste onderweg. Langzaam voeren we de haven uit en eenmaal buiten gooide onze gids het gas erop. Buiten het feit dat het super fun was, was het ook heerlijk om de wind in onze pakken te laten gieren. We moesten toch onze lichaamstemperatuur weer op niveau krijgen. Han had de hele vakantie al uit gekeken naar het dragen van dit pak. En onderweg zat ze heerlijk te krabbelen en te jeuken door het idee dat het pak al door talloze mensen was gedragen. We hadden misschien moeten mailen vooraf met de vraag of de pakken eerst door de bleek konden worden gedaan. Na een tijdje toeren stopt onze gids bij een rotspartij in zee, daar lag een kolonie zeeleeuwen heerlijk in de zon. Sommige kwamen net uit het water en anderen doken er in. Geweldig om deze dieren zo van dichtbij te kunnen zien in het wild. Prachtig...Het was meteen al leuk. We voeren weer verder want hoe leuk en indrukwekkend ze ook waren, we kwamen voor een walvis. Terwijl de Zodiac over het water klapte gebeurde er naast Piet iets heel bijzonders. Zijn buurvrouw kon haar ogen niet meer open houden van de slaap en onder het toeziend oog van Carolien en zijn schoonouders had hij ineens een vreemd slapie. Ze lag heerlijk met haar hoofd tegen Piet zijn bovenarm aan en droomde waarschijnlijk van walvissen. Han, Arie en Carolien die erachter zaten vonden het buitengewoon vermakelijk en ook de gids moest vreselijk lachen. Dat iemand onder deze omstandigheden zo heerlijk kon tukken, was buitengewoon eigenaardig. Maar goed, toen onze gids na lang varen stil ging liggen en riep dat we allemaal voor de boot moesten kijken, ging Piet toch gewoon staan en stoorde zijn slapie. Ze schrok op en bood haar verontschuldigen aan en vroeg meteen aan Piet hoeveel walvissen we al hadden gezien. Nou dit was de eerste........althans als hij nog boven kwam. En ja hoor een 150 meter van onze boot af zwom een Humpback Whale (bultrug) van een meter of 14 lang. Af en toe kwam de kleine rugvin boven en regelmatig hoorden en zagen we het dier spuiten. Wat is dit bijzonder zeg. We volgen het dier een poosje en genieten van dit prachtige moment. Dan is het moment aangekomen om weer terug te gaan naar de haven. De gids grapt nog even dat dit er nog iets ruiger aan toe gaan dan de heenreis en dat hij geen slapers verwacht aan boord. Hij meldt ons nog even lachend dat hij dat in al die jaren nog nooit heeft gezien.

Terug besluiten we nog even richting Tofino te gaan. Mooie wandelpaden zijn daar van het Pacific Rim Trail. Dus erop uit. Als eerste lopen we met zijn vier de Trail door het oude tropische bos. Het is prachtig en het pad is volledig aangelegd. De trappen en paden zijn allemaal van hout gemaakt. Perfect, maar voor Han een verschrikkelijke opgave. We ontdekken in dit bos ook weer de kolibri s. Han en Arie zien er zelfs een die nectar uit een bloem haalt. Wanneer iedereen weer in de auto zit besluiten we op zoek te gaan naar een koffietentje. Han heeft het zeker verdiend. Ze heeft toch 3 kilometer gelopen, trappen op, trappen af. Wij vinden het knap. Koffie tent gevonden en genoten van een heerlijk bakkie. Carolien had gelezen dat de trail naar Schooner Cove heel mooi moest zijn en wilde deze graag lopen. Arie en Han bleven in de auto. Het was een schitterende trail en we kwamen uit op wij denken een van de mooiste stukjes ter wereld. Wat een schitterend strand. Weer terug bij de auto besluiten we een eindje verderop naar het grote strand te gaan die in het verlengde ligt van het trail dat Piet en Carolien net hebben gelopen. Dan kunnen Arie en Han ook zien hoe prachtig het is. Als Han en Carolien op een stuk aangespoelde boom zitten, lopen Arie en Piet naar de vloedlijn. Als ze terug komen lopen zeggen ze dat ze een walvis voor de kust hebben zien zwemmen. Han en Carolien kunnen het niet geloven en met zijn vier lopen we naar de vloedlijn. Na lang turen zien we ze................ongelooflijk vanaf het strand zien we duidelijk twee walvissen. Ze spuiten en zwemmen heen en weer. Ze zijn een heel eind uit de kust, dus we moeten goed kijken. Maar het is zonder twijfel.......hoe is dat dan........

Onze dag is al weer voorbij. Met het zonnetje nog op onze wangen en grijnzend van oor tot oor eten we een hapje en gaan zo heerlijk slapen. Morgen nog een dagje Victoria en we willen proberen om nog een keer mee te gaan op zee. We gaan zien of het lukt. Anders is het ook goed. We zijn met onze wildlife spottings tot nu toe meer dan DIK tevreden.

Arie - Han

Piet - Carolien

Ucluelet

Hallo allemaal,

Gisterenavond hebben Piet en Carolien nog een lang stuk langs het water gelopen. Het is ongelooflijk wat hier aan drijfhout zo voor het oprapen ligt. Als je kijkt wat in Nederland een lamp van drijfhout kost, veranderen de stammen en stukjes hout bijna voor je ogen in eurobiljetten. Maar ja, het valt niet mee om een mooi stuk in je koffer te krijgen. Wat super leuk was, was dat er langs het strand twee beelden staan gemaakt van drijfhout. Een wasbeer en een adelaar. Werkelijk prachtig. We bestuderen de kunstwerken uitvoerig en nemen wat foto's.

Vanmorgen waren we vroeg uit de veren. We rijden vandaag naar Ucluelet. Het is ongeveer 350 kilometer rijden, maar je kunt hier geen 130 dus we zijn wel even onderweg. Het is druk langs de weg, we merken nu toch wel heel duidelijk dat het hier enorm toeristisch is. Ook omdat het toeristisch is en er veel auto s langs de weg rijden, verwachten we geen wild. En dat zien we ook niet. Het is jammer, maar we hebben ook al wel heel veel wild gezien. Het kan niet altijd mee zitten. De route wordt op een gegeven moment minder druk en is echt schitterend om te rijden. We genieten met volle teugen. Aangekomen in Ucluelet rijden we rechtstreeks naar Jamies Whale Watching om ons te melden. Morgenochtend vertrekken we om half tien met een Zodiac om walvissen te gaan spotten. We zijn benieuwd of we geluk gaan hebben. Buiten dat zal de tocht met de Zodiac voor ons allemaal een hele ervaring worden, want dat hebben we nog nooit gedaan. Dus dat hebben we dan al in de tas. Vervolgens checken we in in ons hotel. Het ligt aan het uiteinde van het Fjord en de kamers zijn weer mega. Piet en Carolien kunnen vandaag of samen slapen met de keuze uit twee kingsize bedden of ieder apart op de bovenverdieping in een een persoonsbed. Tjonge zes slaapplaatsen voor 2 mensen. Maar goed een beetje ruimte is altijd lekker. Tot onze verrassing vertelt de hotel meneer dat er beren fourageren in het Fjord voor ons hotel. S morgens komen ze meer dan eens per week rond scharrelen voor een lekker maaltje seafood. Het zou toch niet zo zijn dat we dat ook nog mogen zien.

Vlak bij het hotel ligt een deel van het Wild Pacific Trail. Er zitten langere en kortere routes bij en terwijl Han en Arie lekker in de zon gaan zitten op een bankje lopen Piet en Carolien de Amphitrite Lighthouse trail. Het is een prachtige wandeling die en door het bos en langs de rotsachtige kust gaan. Prachtige vergezichten en indrukwekkend. Na een uurtje zijn we weer bij elkaar en we besluiten wat boodschappen te gaan doen. In het hotel hebben we geen ontbijt en we willen niet met knorrende magen 2,5 uur op de Zodiac zitten. We eten heerlijk verse vis bij een tentje tegenover het hotel en Piet en Carolien gaan nog even een stukje wandelen. 12,5 kilometer later komen ze weer aan bij het hotel. Het was me het dagje wel weer. Nu slapen en morgenochtend.............misschien beren....orka's of een enorme walvis. Tot morgen

Han - Arie

Piet - Carolien

Campbell River

Hallo allemaal,

Vandaag een behoorlijke reisdag voor de boeg. We moeten eerst vanaf Whistler naar Horseshoe Bay, dan met de Ferry naar Nanaimo. Als we daar aankomen moeten we vanaf Nanaimo nog rijden tot aan Campbell River. De wekkertjes worden vroeg gezet en we zitten op tijd in de auto. We knorren lekker door en arriveren rond tien uur bij de Ferry. Het loopt allemaal heel voorspoedig en we varen rond een uur of elf de haven uit. Het is een overtocht van ongeveer 1 uur en 45 minuten. Het is prachtig weer, maar op de Ferry waai je bijna je sloffen uit. De oversteek is leuk. We voelen alleen de druk wel groter worden, waren we de eerste weken alleen bezig met beren, elken, elands, herten en kleine diertjes.............nu komen daar ook nog eens orka's en walvissen bij. Pffffff, vakantie noemen ze dat. Nou ja misschien hebben we de mazzel dat we een grizzly tegenkomen die een orka aan het oppeuzelen is, dan kunnen we de laatste dagen gewoon slapen in de auto ! We hebben vandaag op de kop af 4300 kilometer afgelegd en daar komen nog wel wat kilometers bij. Vancouver Island is heel toeristisch en druk. We kijken onze ogen uit. Er staan heel veel motels. hotels en restaurants. We rijden al een poosje als Han de internet informatie in twijfel trekt of hier wel beren zijn. We verzekeren haar dat het wel het geval is, maar echt overtuigd lijkt ze niet. We komen aan bij ons hotel en zetten onze spullen in de kamer. We hebben een gezamelijke kamer met keuken en kamer en afzonderlijke slaapkamers met badkamers. Lekker ruim. Het wordt voor Piet en Carolien nog een crime om een bed uit te kiezen vannacht........er staan boven maar drie twee persoonsbedden. Han en Arie hebben deze problemen niet, die hebben maar 1 bed. In de hele hotelkamer staan maar 4 tv's. De een noemt dat ruim voldoende, de ander overdreven. We gaan er nog even met de auto op uit, want morgenochtend moeten we ook weer op tijd op pad. We pakken een zijweg van de snelweg op weg naar de Elk Falls Supsension Bridge. Een ijzeren hangbrug over een groot ravijn heen. Dat willen wij wel zien. We komen er aan en gaan op pad. Helaas moeten Arie en Han afhaken na een heel eind lopen. Piet en Carolien lopen door. Bij de brug aangekomen nemen we wat foto's en uiteraard testen we de stevigheid van de brug. Die zit prima in elkaar. Allemaal weer terug bij de auto, besluiten we nog even verder de weg te volgen. En dan wordt Han haar twijfel over beren teniet gedaan. Vlak voor onze auto steekt beer nummer 27 de weg over. Het is een groot en indrukwekkend exemplaar. Het dier heeft haast want het blijft niet op ons wachten en is zo tussen het struikgewas verdwenen. Heel blij zijn we met dit kadootje aan het einde van de dag, maar het is ook vervelend, want nu ligt onze lat toch weer wat hoger.............als je er al 27 hebt gezien wil je immers toch de 30 aantikken ! Of de beren hieraan mee gaan werken is nog maar de vraag. We zoeken een restaurant aan zee op en eten hier werkelijk heerlijk. Onze eerste indruk van Vancouver Island is dat het druk maar leuk is. Morgen gaan we naar een beduidend rustiger deel. We zijn benieuwd. Maar zometeen eerst maar weer eens even onze accu's op de lader. Tot morgen.

Arie - Han

Piet - Carolien

Whistler

Hallo allemaal,

Vandaag onze laatste dag in Whistler en omgeving en ook onze laatste dag op het vaste land. Morgen vertrekken we naar Vancouver Island en moeten we met de Ferry over. We ontbijten lekker laat en besluiten dan om op pad te gaan. We gaan richting de Alexander Falls. Omdat we niet goed opletten in de auto belanden we op een spannend weggetje. Het is onverhard en we zitten te hobbelen in de auto. Piet stuurt de auto keurig door verschillende kuilen en watertjes. Gelukkig is het een vier wiel aangedreven auto, dus hij redt het met gemak. Toch is het wel een spannend pad. We klimmen hoger en hoger en uiteindelijk kunnen we door de sneeuw en ijs die op de weg ligt niet verder. Althans het kan wel, maar we nemen geen risico. Op de terugweg passeren we een bordje met de aanduiding van een meer, hoe toevallig "Loon Lake". Omdat het pad hier naar toe ook onverhard is, besluiten we er niet heen te rijden. We hebben Loon genoeg in de auto......Weer terug op de verharde weg vinden we het juiste pad, naar de waterval. We arriveren en zien een schitterende waterval. Weer terug in de auto gaan we richting de Brandywine Falls. We vinden het jammer dat we ondanks de vele borden met aanduiding dat er veel beren zitten, we geen beer hebben gezien. De weg leent zich er uitstekend voor. Mooie brede bermen met veel groen. Maar geen beer die er trek in heeft zich te laten zien. Of toch wel.........ja hoor beer 26 loopt links van de auto in de berm. Uiteraard stoppen we om foto's te nemen. Nieuwsgierig kijkt de beer ons aan als we de weg zijn overgestoken. Hij stoort zich niet aan ons en gaat verder met zijn ding doen. Dan krijgen andere automobilisten neus van onze spotting en ook zij stoppen. Een auto rijdt voorbij en de chauffeur lijkt zich ineens te realiseren dat er misschien wat te zien is. Ze openen de deuren van de auto, waar harde muziek uit komt. De beer richt zich op, schrikt en hop weg is ie. Gelukkig hebben wij even van het dier kunnen genieten. Aangekomen bij de Brandywine Falls zien we na een kleine wandeling een prachtige waterval en een schitterend uitzicht op Daisy Lake. We hangen even rond en gaan retour naar de auto. Het is een mooie dag, maar de bergtoppen zijn gehuld in mist en bewolking. We besluiten de Peek to Peek Gondela niet te doen. De uitzichten schijnen fenomenaal te zijn, maar met mist en bewolking lijkt het ons zonde geld. We gaan heerlijk uit eten en kopen brood voor morgen. Dat wordt een lange dag. We vertrekken morgen om 8 uur, waarna het een kleine twee uur naar de ferry rijden zal zijn. Hoe snel we over kunnen en hoe lang dat duurt weten we niet, maar op Vancouver Island moeten we ook nog een 3 uur rijden. Nog even ontspannen en morgen weer erop uit. We hopen dat Vancouver inderdaad zo mooi is als dat iedereen er over praat en schrijft. Dan sluiten we onze vakantie op een mooie plek af. Morgen gaan we het zien, we houden U op de hoogte.

Arie - Han

Piet - Carolien

Kamloops - Whistler

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we een behoorlijke reisdag van ruim 4,5 uur voor de boeg. We ontbijten op tijd en meteen bij het ontbijt genieten we van de natuur. Voor de ontbijtzaal zit een Marmot zo groot als een kat te genieten van het gras. Als Carolien naar buiten gaat om een een foto te maken, denkt de Marmot "Ja dikke doei!" en is verdwenen. Maar zo snel geeft ze niet op.......ze sluipt om het hotel heen en ziet de Marmot in zijn uitgang zitten. Helaas komt het dier niet meer naar buiten, maar het koppie van het dier staat mooi op de plaat. We vertrekken. De eerste paar uur wordt het landschap met de kilometer kaler en kaler. Op een gegeven moment zijn we omringd door bergen waar echt helemaal niks op groeit. Hier en daar lijken het wel zandduinen. Na ongeveer 2,5 uur passeren we een stadje waar vroeger goud werd gewonnen. Het doet verlaten en sneu aan. Wel staan er veel hotels en motels. Of ze nog goed lopen betwijfelen we. Dan begint langzaam aan de begroeiing weer te verschijnen op de bergen en langs de weg. Het wordt al groener en hoe dichter we bij Whistler komen, hoe dichter het bos weer is. Prachtige rivieren en watertjes lopen langs de weg. We stoppen bij een rivier die nog steeds door de canadese indianen wordt bevist. De rivier wordt geblokkeerd met enorme massa s drijfhout. Boomstammen die van hoger af door het water worden meegevoerd en die blijven steken in de vernauwing van de rivier. Wat een mega berg hout ! Als we in Whistler aan komen hebben we op een paar herten na, geen wild gezien. Na even zoeken vinden we ons hotel. Na onze prachtige berghut verwachten we alleen maar minder. Maar wat een verrassing. Allereerst zitten we midden in het centrum en de auto moeten we parkeren in een garage onder het hotel. Het is een parkeergarage met verschillende afslagen. Voor wel 5 verschillende hotels. En we hebben gewoon kamers met een keuken een echte zitkamer, open haard en we slapen boven. Vanuit de slaapkamer kijk je zo de kamer in. Rob Geus zou zeggen dat hij hier blij van werd. Whistler is een plaats met iets minder dan 12000 inwoners. Maar het is super toeristisch. En wat een plaats vol activiteiten. Je kunt mountainbiken, wandelen, klimmen, met een kabelbaan, ziplijntrajecten, raften, varen, kanovaren...........noem maar op. Het centrum is een aaneenschakeling van eettentjes en winkeltjes. Heel gezellig. Terwijl Han en Arie de was gaan doen, besluiten Piet en Carolien een wandeling te gaan maken. Een trail van 7 km. Het is prachtig en onderweg staan verschillende borden met uitleg over de omgeving en de verschillende dieren die hier voorkomen. We komen ook een bord tegen waarin staat dat er regelmatig beren door Whistler heen struinen. Ze vragen respect voor de dieren, want wat ze hier vooral willen is samen leven met de dieren. Onder het wandelen zien we ook nog hier en daar kolibri drinkbakjes hangen. Hier zitten ze dus ook nog. Die kleine vogeltjes, hebben we ons in het vorige park laten vertellen, vliegen voor de wintertijd helemaal naar Mexico. Ongelooflijk, als je de vogeltjes ziet, ze zijn amper een pinklengte (van Carolien en Han) groot en dan in staat om zo groots te presteren.....Wauw. Morgen gaan we ondanks alle activiteiten hier rustig aan doen. We hebben een hele dag te besteden en twijfelen nog over de "Peak to Peak" Gondel. Eerst maar eens lekker uitslapen. We sluiten vandaag af met een spreuk die op de muur van ons huisje staat: "Life isn't measured by the number of breaths we take, but by the Moments that take our breath away".

Arie - Han

Piet - Carolien

Kamloops

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we weer een reisdag. Met weemoed nemen we afscheid van het prachtige onderkomen van de laatste 2 nachten. Maar ook weer nieuwsgierig wat er komen gaat. We gaan langzaam afzakken naar Vancouver Island en Kamloops is een van de stops die we onderweg maken. We weten dat er daar niet heel veel bezienswaardigheden zijn. Er zijn wel parken, maar de meeste hebben alleen looproutes en dat is voor Han niet te doen.

We gaan onderweg en op aanraden van de receptiemedewerkster van het "Alpine Meadows Resort" nemen we een verkorte route bij hen vandaan waar we onderweg een pont moeten nemen. Het lukt allemaal om het te vinden en de buitengewone pont meneer begroet ons met een onmetelijk enthousiasme. Hij verteld heel enthousiast dat wij de "Folks" gerust de auto uit mogen tijdens de oversteek. We kunnen lekker "hangout" tijdens de crossing. Hij verteld over het eendennest links van het pont en we krijgen het gevoel dat hij de eerst komende paar dagen onze gids is. De oversteek duurt echter maar zo kort, dat we na het uitstappen bijna meteen weer in de auto moeten stappen, maar het was leuk zolang het duurde. Super om te zien dat mensen zo enthousiast over hun werk kunnen zijn ! We komen in een wat zachtere omgeving qua gebergte. De bergtoppen zijn minder hoog en groen, ook uitgestrekter dus zachter. Nog steeds worden we gewaarschuwd voor overstekend wild. Op een plek waar de berm geheel groen is en omhoog loopt de berg op, ziet Piet onze 24e beer. Gelukkig ze zijn er nog steeds. We stoppen de auto en blijven even staan kijken. Het is een wat armoedige beer, rommelig in zijn vacht. Maar een mooi groot exemplaar. Helaas nog geen grizzly, maar wat niet is kan nog komen. We naderen Kamloops en zien meer landbouw. Aardappelen en graansoorten. Maar ook zien we voor de tweede keer deze reis, de verwoesting van vuur. Kilometers lang rijden we langs volledig verwoeste berghellingen. Het is een raar en bijna buitenaards gezicht. Alsof je ineens in een hele andere wereld rijdt. Volledig zwart geblakerde stammen en op sommige berghellingen liggen de bomen als luciferhoutjes tegen de grond. We zijn het erover eens dat het wel heel beangstigend moet zijn voor de mensen en dieren als je omgeving in lichterlaaie staat. Brrrr, moet je niet aan denken. We komen aan in Kamloops een behoorlijk grote stad. Zo groot hebben we nog niet gezien onderweg. Banff en Jasper zijn klein, het aantal inwoners verschilt ook nogal, zo wonen er in banff 7847 en Jasper 4590 mensen en in Kamloops 90280. Na het eten gaan we nog even naar het park in het centrum van Kamloops. Het is er prachtig. Er staat een schitterende diesel trein te dampen en het uitzicht is heel mooi. En hier zien we een object in het park, wat we in Nederland nog nooit hebben gezien en wat in ons fietsland best goed zal staan. Geniaal maar er zijn hier fietsen repair stations. Een paal waar je lucht in je banden kan pompen en waar allerlei sleutels aan staaldraad hangen voor de meest basic reparaties. We gaan terug naar het hotel. Morgen op naar Whistler.

Arie - Han

Piet - Carolien